Veel managers in het onderwijs denken bij financieel management al snel aan de periode rapportage die ze met enige regelmaat ontvangen. Daar lezen ze dan welke kosten ze tot dan toe gemaakt hebben en een relatie die wordt gelegd met de opbrengsten van de organisatie of het onderdeel waar zij voor verantwoordelijk zijn. Om geen misverstanden te krijgen, dat is ook een activiteit die door het financieel management wordt uitgevoerd. Toch is het maar een beperkt deel van het financiële spectrum dat in moderne management rapportages uitstraalt. Het gaat namelijk om Waardecreatie in het Onderwijs.
Om waardecreatie te meten werd tot twintig jaar geleden gedacht dat een financiële rapportage voldeed. Maar in de jaren negentig van de vorige eeuw kwam men erachter dat financiën vooral over het verleden gaat en weinig met de toekomst te maken heeft. Geschiedschrijving dus. En de rapportages waren daardoor reactief, niet sturend en vaak al verouderd voordat ze op het bureau van de manager terecht kwamen. Nice to know en meer niet! Daar is verandering in gekomen toen organisaties gingen werken met scorecards en dashboards die de toekomst in kaart moesten brengen met indicatoren die wel gingen over het creëren van waarde. Leerling tevredenheid, voortgang in het didactisch plan, competentieontwikkeling, kwaliteit van onderwijs, inspirerend docentschap etc.
Toch heeft de financiële afdeling van veel scholen de slag nog niet gemaakt van het financieel rapporteren naar het integrale kijken waarbij opbrengsten niet over geld alleen gaan maar ook de onderwijsresultaten in verband worden gebracht met de financiële inspanningen. Sinds een paar jaar snappen we beter wat de Waardepropositie van een school is. Waarom kiezen leerlingen/studenten voor mijn school en welke inspanningen moeten we plegen om deze keuze te faciliteren. Het denken in Waardepropositie is een moderne manier van kijken die meer inzicht geeft in Kostenstructuur en Verdienmodel.