In dit artikel ga ik in op de rol van credit management in de schuldenindustrie. Allereerst vraag ik mij af waarom iemand kiest voor het vak van Credit Manager. Daarna verklaar ik de rol van de Credit Manager in het incassoberoep en de gevolgen bij mensen met problematische schulden. Tot slot geef ik richting aan de mogelijke oplossingen in relatie tot Schuldenbewind.
Als de lerares op de basisschool vraagt wat de kinderen later willen worden gaan enthousiast vele vingers omhoog. Beroepen die genoemd worden zijn vaak stoer: brandweerman, politieagent, soldaat, piloot. Of sociaal: ook lerares, dokter, verpleegster, stewardess. Soms wordt het beroep van vader of moeder genoemd. Maar opvallend is dat nooit een vinger omhoog gaat en geroepen wordt: Credit Manager.
In mijn rol als coach en trainer ontmoet ik veel Credit Managers en als ik hen vraag of zij als kind al droomden van een carrière in credit management dan is het antwoord altijd ontkennend. Dat geldt voor meerdere beroepen maar bij credit management is de late keuze voor het vak opvallend. Soms na een gesjeesde studie of op zoek naar een baan waarin zowel financiële als commerciële elementen zitten rollen credit managers in het beroep zonder vooraf een duidelijk beeld wat er allemaal bij komt kijken. Dat maakt het ook moeilijk om op zoek te gaan naar het Waarom van de Credit Manager. Als Simon Sinek spreekt over The Golden Circle waarin de Why centraal staat gaat het over de diepere gronden waarom iemand doet wat hij of zij doet. Die vraag intrigeert mij. Waarom wil de Credit Manager zijn wie hij/zij is?
Als bedrijfseconoom snap ik het belang van credit management. Je wilt de verliezen vanwege afgeboekte debiteuren minimaliseren en je wilt de cashflow van het bedrijf optimaliseren door het terugdringen van te late betalingen. Maar daar staat tegenover dat een bedrijf dat naar rendement streeft bewust zoekt naar risico’s want zonder risico tendeert het rendement naar nul. Door het risico op wanbetaling bewust op te zoeken ontstaan er dus ook dubieuze debiteuren. Maar daar zitten regelmatig mensen achter die opgezadeld worden met problematische schulden. En dan moet de Credit Manager dit probleem oplossen door in eerste instantie zelf aan te manen, vervolgens via incassobureaus, deurwaarders en rechters de kosten op te laten lopen om er vervolgens achter te komen dat schulden hopeloos hoog zijn opgelopen. Als je kijkt naar de kosten van de Incasso-Industrie die gemaakt worden om een problematische factuur te incasseren en je zet dat af tegen het oorspronkelijke factuurbedrag dan ga je begrijpen dat Credit Management vooral zichzelf in stand houdt. Eerder afboeken en met rust laten zou veel goedkoper zijn. Bedenk tevens dat de problematische schulden weer leiden tot een kostbaar hulpverleningscircuit aan de andere kant en de waanzin is compleet.
In het kort: Bedrijven gaan op zoek naar rendement naar het randje van de betaalbaarheid. Laten daarbij problematische schulden ontstaan, tuigen een kostbare Incasso Industrie op om de schulden geïncasseerd te krijgen en veroorzaken ongevraagd een peperduur Schuldhulpverleningscircuit met rechters, advocaten, bewindvoerders, schuldhulpverleners, sociaal werkers, etc. En een sociaal zwakke schuldenaar die tot over zijn of haar oren in de ellende zit. Tel uit uw winst.
Terug naar de Why van Credit Management: Ik zou een sociaal bewuste Credit Manager zien als iemand die voorkomt in plaats van veroorzaakt. Dus geen spullen leveren aan mensen waarvan je op voorhand kunt aannemen dat de kans op problematische schulden groot is. De modellen en algoritmes die dat kunnen voorspellen zijn er al lang en zijn ook goedkoop. En als er vervolgens toch een dubieuze debiteur ontstaat waarbij de schulden problematisch zijn (dat vaststellen is ook geen rocket science!) dan is er voor de Credit Manager maar één remedie: afboeken en geen verdere kosten maken door het inschakelen van de Incasso Industrie.